تأثیر اولتراسوند بر شاخص‌های آسیب عضلانی و درک درد پس از کوفتگی عضلانی تأخیری متعاقب انقباضات برون‌گرا در دختران غیرورزشکار

هدف این تحقیق، بررسی تأثیر اولتراسوند بر تغییرات آنزیم لاکتات دهیدروژناز (DHL)، کراتین کیناز(CK)، درک درد و قدرت بیشینه، ناشی از کوفتگی عضلانی تأخیری در دختران غیرورزشکار بود.این تحقیق بر روی 30 دانشجو دختر داوطلب غیرورزشکار (سن 61/1±95/20سال، وزن 58/7±68/55 کیلوگرم، قد 87/4±03/161 سانتی‌متر و شاخص تودۀ بدن 35/22 کیلوگرم بر مترمربع) که تا شش ماه پیش از آزمون سابقۀ کوفتگی عضلانی نداشتند، انجام گرفت. آزمودنی‌ها به‌صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره (تجربی و کنترل) جایگزین شدند. به‌منظور ایجاد کوفتگی عضلانی تأخیری، از آزمودنی‌ها خواسته شد با 80 درصد یک تکرار بیشینه، در سه ست 15 تکراری، عضلات همسترینگ خود را با دستگاه بدنسازی ویژه، تحت کشش قرار دهند. فاصلۀ استراحت بین ست‌ها یک دقیقه بود. لاکتات دهیدروژناز، کراتین کیناز، درک درد و قدرت حداکثر، در دو نوبت (پیش و 48ساعت پس از اتمام تمرین) بررسی شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، از آزمون t مستقل و t وابسته در سطح معنا‌داری 05/0>P استفاده شد. یافته‌ها نشان داد آنزیم لاکتات دهیدروژناز (0/001=P )، شدت درد (0/007=P ) و قدرت بیشینۀ عضلات همسترینگ (0/001=P ) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل تفاوت معنا‌داری داشت. اما در میزان آنزیم کراتین کیناز در بین گروه­ها تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتایج نشان داد اولتراسوند به‌عنوان یک روش درمانی مناسب، می‌تواند کوفتگی عضلانی تأخیری ناشی از انقباضات برون‌گرا را در دختران غیرورزشکار کاهش دهد.